Antrenmansız Asla!!!

İş hayatında antrenman yapmak biraz açalım bu konuyu ne olabilir sizce bir kişi sporcu değilse nasıl antrenman yapar dediğinizi duyar gibiyim?

İş hayatımızda zaman geçtikçe tek düze bir hal alırız,Ben bu işi artık biliyorum daha iyisi ne olabilir ki? diyerek günümüzü tamamlarız lakin özellikle, özel sektörde çalışıyorsak birilerinin gözüne fena batarız.

Gelişim,gelişim,kişisel gelişim her şeyin başı kendini tanımak ve durmadan geliştirmektir aslında!

Örneğin;Bir köşe yazarı.Yazdığı konular genel itibariyle belirli,stili,tarzı,dili,üslubu belirli, kendine özgü burada tamamız.Peki ya hiç 'Sait Faik Abasıyanık' olsaydı bu yazıyı nasıl yazardı,nasıl düşünürdü, bir 'Ahmed Arif' yazsaydı nasıl şiirsel yazardı, bu yazıyı ben daha farklı nasıl yazabilirdim diye düşünüyor olmalıdır.

Yaptığı iş aynıdır ama üzerine sürekli antrenmanlar yapmak işin kalitesini arttırır.

Antrenmansız hiç bir işi tam anlamıyla bitmiş saymayın.Düşünün bir sporcu neden sürekli antrenman yapar? Düşer yarışı kaybeder ama sürekli antrenman yapar, hedefi vardır odak noktası kazanmak ve başarmaktır.Her düşüşte farklı bir pencereden bakar,rakibinin gözüyle kendini tanımaya çalışır ve sonunda birinci olmaya hak kazanır.

Tek düzelikten kurtulun.Sizde yaparsınız zor değil Biraz istek ve zaman!!!

'İş Olsun Torba Dolsun Diyenlerdenseniz' 
Buyurun HOŞ GELDİNİZ!

İş yapıyorum,çok yoğunum,yetiştiremiyorum,zaman yetmiyor,bir ara bakarım...Tanıdık geliyor mu? Bir yerden bu sözler bana çok yakın...

Başlığımı taçlandıran kişiler vardır,'İş olsun torba dolsun' diyenler,güne mutsuz başlarlar ortada dolaşırlar,koşuştururlar,telefonları susmaz,mail trafiği almış başını gider,bir yemek arası vardır bitmek bilmez,sigara arasına hiç girmiyorum!!İşte o an gelir mesaisi biter ve evine huzurla gider.

Birde Kimileri vardır,Benim gibi,sizin gibi,bir kaçımız gibi,çalışır,didinir,diğeri gibi tek bir işe odaklanıp mesaisi bitince gitmez,aynı anda on işi birden idare eder,mesaisi gelir yarına da kalmasın şu işide bitirip öyle çıkayım der,der,der,ve  tükenmiş halde evine gider. Hangisi doğrudur sizce?Hangisi daha çok takdir görür?

Ne kadar çalışırsanız çalışın,bir işi de yapsanız,on işi de yapsanız işteki duruş ve özgüven çok önemlidir.Nereden geçtik bu konuya dediğinizi duyar gibiyim.İşin temeline inerseniz iki karakter vardır iş hayatında özellikle baskın iki karakterden söz edilir.Biri çok çalışıp kendini tüketenler:),diğeri ise çok çalış'mış' gibi yapanlar...

Mış'lar hep kazanır aslında rahattırlar ve rahat oldukları , kendilerine olan özgüvenleri yüksek olduğu için kimse niye rahatsın bu kadar demeye cesaret edemez.

Tükenenler ise kaybeder,psikolojik olarak yıpranırlar,beklentileri çok yüksektir,kendilerini kıyaslarlar,o kadar çok çalışmışlardır ki bir gün erken işten çıksalar göze batarlar,onlar işletmenin kıymetli gibi görünen ama aslında ezilen psikolojik baskıya maruz kalan kesimidir.

Çokta yazımı uzatmadan Ne olursanız olun kapasitenizi,enerjinizi çok fazla zorlamayın,kendinize zaman ayırın,sessiz kalmak her zaman saygı değildir,yeri geldiğinde sorun,sesinizi yükseltin,yanlış deyin,olmaz deyin ama o özgüven çıksın ortaya ,Korkmayın kendinizi dinlerseniz korkunun kaynağını bulup mutlu olabilirsiniz.

Siz işletmelerin yıkılmaz direklerisiniz.Yeter ki biraz sesiniz duyulsun!!

Başkası Olma Kendin Ol! 

İş hayatında, en büyük sorunlardan biri de olmadığımız biri gibi davranmaktır. Bir örnekle açıklayarak devam edelim: Örneğin, bir insan kaynakları uzmanı olmak istiyorsunuz. Bunun için çaba gösteriyor, uğraşıyor, didiniyor ama yine de bir arpa boyu yol alamıyorsunuz. İnsan Kaynakları Departmanlarında, üçüncü kademe bir memur olarak yolunuza devam ediyorsunuz ki bu büyük bir hedef değildir. En azından sizin hayaliniz değildir. Üçüncü kademeden başlayabilirsiniz. Ancak aradan üç yıl geçtiğinde hala aynı yerdeyseniz işte burada bir sorun var demektir. Yükselemiyorsunuz. Ama çalışıyorsunuz da! Peki sorun nerede? Sorunu bu noktada kendinizde aramalısınız.
Bu iş size gerçekten uygun mu?
Sizin karakterinizle bu işte gereken karakter özellikleri örtüşüyor mu?
Yoksa tamamen size ters karakter özelliklerine sahip olunması gereken bir iş mi?
Kendinizle yüzleşin. Sırf iş öyle gerektiyor diye olmadığınız biri gibi davranamazsınız.
Sırf iş sert olmayı gerektiyor diye sert biri olamazsınız. MIŞ GİBİ YAPARSINIZ! İş hayatında altın kural kendin olmaktır. Başkası olmayın, kendiniz olun! Hem siz de mutlu olursunuz. Sonra mı? Sonra gelsin terfiler, yükselişler, başarılar.
Karakterinize uygun bir iş seçin.

Öyleyse Tarkan'dan geliyor: